آخرین خبر/ عابد سخت کوش بنى اسرائیلى که دویست سال از عمر خود را در عبادت گذرانده بود، از خدا تقاضا کرد تا ابلیس را به او نشان دهد. ناگهان پیرى در برابر او ظاهر شد.- تو کیستى؟- من ابلیس هستم.- چرا به سراغ من نیامدى تا مرا فریب دهى؟- بارها آمدم ولى در کمند من نیفتادى.- چرا؟چون عبادت تو خالصانه انجام مى گیرد و به خاطر خدا تمام لحظات عمر خود را، به عبادت مى گذرانى و فکر مى کنى که نکند که عزرائیل فرا رسد در حالى که در گناه و عصیان باشى، لذا من نتوانستم تاکنون بر تو مسلط شوم و به خاطر همین اطاعت تا الان دویست سال از خدا عمر گرفتى و دویست سال دیگر نیز زنده خواهى بود.
ابلیس این را گفت و غایب گشت!عابد به فکر فرو رفت و با خود گفت حالا که دویست سال مهلت دارم ، چرا خود را از کام جویى ها و لذات دنیوى محروم کنم، صد سال را در عیش و نوش به سر مى برم و صد سال دیگر را در اطاعت و عبادت مى گذرانم ، پیرو این اندیشه، دست از عبادت کشید و به دنیا روى آورد و کم کم خطاهاى فراوانى را مرتکب گشت، ناگهان احساس کرد که عزرائیل به سراغ وى آمد.
به عزرائیل گفت: من دویست سال مهلت دارم. عزرائیل گفت: آرى مهلت داشتى، ولى بر اثر دورى از عبادت و غرق شدن در لذت جویى و انجام گناهان، عمر تو کوتاه شد، و بدین وسیله عابد بیچاره عاقبت به شر شد.